اشک انقلابی‌ها کی درمی‌‌آید؟+ سرمقاله شماره هشتم

رمزگشایی از بی‌اعتنایی حزب‌الله به دردهای اجتماعی

روح الله رشیدی

پرسش این است: چرا نیروهای انقلاب به چنین عرصه‌هایی بی‌اعتنایند؟ و چرا تکان‌دهنده‌ترین اخبارِ مربوط به آسیب‌های اجتماعی، نمی‌تواند این نیروها را از جا بکَند و وارد میدانِ اقدام کند؟ و چرا حتی به مسائلِ مذکور، حتی در حد «سوژه‌های مخلّ امنیت و ثبات نظام» هم توجه نمی‌کنند؟!
*

سرمقاله‌ی شماره‌ی هفتم: انقلابیگریِ پا در هوا

تاملی در نسبت آسمان و زمین در اندیشه‌ی امام خمینی(ره)
روح‌الله رشیدی

«نهادسازی» شاخص‌ترین و اساسی‌ترین اقدام امام خمینی(ره) در سال نخست پیروزی انقلاب اسلامی است. نهادسازیِ هدفمند و معطوف به «نیاز»های جامعه‌ی ایرانِ پس از انقلاب. در این مقطع، تشخیصِ بی‌واسطه و دقیق نیازهای ملموس و عینیِ مردم و چاره‌جویی برای رفع این نیازها، کارویژه ی امام امت(ره) در مقام رهبری است. این موضوع به‌قدری برای امام، مهم و بنیادین است که تأمل و تأخیر در عملیاتی کردن آن را، جایز نمی‌داند و در اسرع وقت، نسبت به راه‌اندازی نهادهایِ مردمی اقدام می‌کند.

سرمقاله شماره سوم/ سیرت زدایی از جمهوری اسلامی

دکتر احمدرضا بیضایی
بقول سید شهیدان اهل‌قلم، گاهی هست که آدم دلش می‌خواهد فارغ از همه اعتباراتی که مصلحت‌اندیشی‌های عُقلایی را ایجاب می‌کند، فقط حرف دلش را بزند. حرف دل هم باز بقول او آن است که بیش از همه حرف‌های دیگر آدم شایسته است که به‌حساب خود آدم گذاشته شود. نمی‌توان آن‌قدر بزدل بود که هم به موجبات و مقتضیاتِ قلم‌فرسایی تن داد و از اصول ژورنالیسم حرفه‌ای عدول نکرد و هم حرف دل را زد. در این روزهای دیپلماسی زده که بر انقلاب می‌گذرد، کجاست یکی مثل شهید سید مرتضی آوینی که از یکسو شمشیر آخته قلمش را به مقابله با روشنفکران غرب‌زده‌ای که در سال‌های بعد از خاتمه جنگ به معارضه با انقلاب اسلامی برخاسته‌ بودند، برده بود و از سویی، گرای دفتر مجله «گردون» را در مقاله «تحلیل آسان» به رزمندگان اسلام داده بود و دوست داشت یک آرپیجی جانانه‌ هم حواله این دفتر بشود!

سرمقاله شماره نخست: «بهمن آذربایجان» و انقلابِ ساندویچی

روح الله رشیدی/ چند وقت پیش، انتشار «بهمن آذربایجان» را به اطلاع جمعی که معمولاً پیگیر این‌جور رویدادها هستند رساندم. چند جور واکنش دریافت شد. گذشته از بیانِ لطف و ابراز محبت، یک خط ثابت هم در بین این واکنش‌ها وجود داشت؛ اینکه «بهمن آذربایجان» برای خیلی‌ها، «انقلاب» را تداعی کرده است. احتمالاً ازاین‌رو که «بهمن» است و همنامِ ماهِ انقلاب. با هر ذهنیتی که چنین تداعی‌ای شکل گرفته باشد، طبعاً توقع و انتظاری نیز در پی‌اش آفریده شده: «حالا که این نشریه، منتسب به انقلاب است، انتظار داریم که در آن، انقلاب را ببینیم». این مطالبه بدون توجه به جهاتِ آن، مسیرگشا و پیش برنده خواهد بود برای «بهمن آذربایجان».

مسئله اما این است که این «انقلاب»ی که در ذهن ما تداعی می‌شود چیست؟ و رسانه‌ی انقلابی؟